วันจันทร์, พฤษภาคม ๐๒, ๒๕๕๔

อย่าชวนฉันไป สายหนอ สายเพ่ง...

มักมีคนมาชักชวน อวดอ้าง หรืออะไรก็ตามแต่
ว่าให้ผมไปปฏิบัติธรรมแบบเขาบ้าง...

ซึ่งสายที่เขาแนะนำให้ไปทำ ส่วนใหญ่ก็สายหนอ สายเพ่ง

ผมไม่อยากจะอวดอ้าง หรือยกตน เพราะก็เห็นมานะในจิตอยู่
แต่ที่ผมรู้สึกคือ ผมไม่ถูกจริตกับสายเพ่ง หรือสายหนอ เลย
หรือถ้าให้พูดยกหางตัวเอง ก็บอกว่า ผมเลยจุดนั้นไปแล้ว

ถึงจะไม่เคยไปเข้าคอร์สจริงจังกับสายนั้น แต่ผมก็เคยเสียเวลาลองทำตามที่ศึกษามา น่าจะหลายเดือนอยู่ และก็พบว่ามันก่อให้เกิดความเครียดมากเกินไป เรียกง่ายๆ ว่าไม่ถูกจริต

เห็นคนที่บอกว่าไปทำแล้วดี ก็อยากถามเขาเหมือนกันว่า แล้วตอนไม่ทำล่ะ ดีไหม?
ตอนที่อยู่นอกเวลาปฏิบัติ จิตใจเป็นแบบไหน โกรธแล้วรู้ทันไหม ด่าเขาแล้วรู้ตัวไหม

ทุกวันนี้ เวลาเจอพวกจะพาไปเพ่ง ก็จะบอกว่าไม่สนใจปฏิบัติไปเลย จบ
ดีกว่ามานั่งบอกว่าเราทำแบบไหนอยู่ เดี๋ยวก็จะทะเลาะกันเปล่าๆ

เพราะพวกสายเพ่งนี่แหละ อัตตาหนาแน่น ชวนทะเลาะเก่งนักแลฯ

(บทความนี้ เขียนด้วย มานะ )

ไม่มีความคิดเห็น: