วัดตัวเอง วันนี้...

ถ้าให้พิจารณา วัดตัวเองว่าฝึกฝนการดูจิตไปถึงไหนแล้ว
นับจากวันแรก น่าจะราวเกิน 5 ปีได้แล้ว ที่เริ่มฝึกแนวดูจิต
ทำไปแบบตั้งใจบ้าง ไม่ตั้งใจบ้าง ลุ่มๆ ดอนๆ เพราะออกแนวขี้เกียจ

ถึงวันนี้ พอจะบอกได้ว่า ตัวเองนั้นรู้จักอารมณ์ต่างๆ ได้เกือบหมดแล้ว
บางทีก็ไม่ได้นั่งระบุแยกแยะหรอก ว่าอารมณ์ตอนนั้นๆ คืออะไร
แต่จะรู้สึกว่า จิตมันไม่เป็นกลาง มันเด้งออกจากความไม่มีอารมณ์ที่จำได้
คราวนี้เลยรู้ง่าย เพราะอะไรที่ไม่ใช่ความเป็นกลาง ก็รู้ว่าไม่เป็นกลาง

จะมีดูยากคือ โมหะ ที่มักจะคลุมอยู่นาน และรู้บ้างไม่รู้บ้าง

รู้สึกว่า พัฒนาการช่วงนี้ไปอย่างช้ามาก เหมือนไม่มีอะไรก้าวหน้า

แต่ก็รู้สึกดีว่า อย่างน้อย มันก็เป็นอัตโนมัติเอามากๆ
เรียกว่า อารมณ์แรงๆ เด้งขึ้นมาเนี่ย ไม่ทันที่มันจะไปไหน มันก็รู้แล้ว
และมันก็ดับลงตรงนั้นเลย... ดับแบบเห็นๆ เร็วมากจริงๆ

รู้เลยว่า ถ้าไม่ให้อาหาร กิเลสมันก็ตาย เหมือนไฟหมดเชื้อ อย่างคำสอนจริงๆ...

พยายามกันต่อไป...